Kanak-kanak

Peniruan memainkan peranan yang besar dalam kehidupan kanak-kanak; untuk mengambil kemahiran dan teknik yang mereka gunakan dalam kehidupan mereka sendiri, kanak-kanak sentiasa mencari tingkah laku dan sikap di sekeliling mereka yang boleh mereka ikut serta. Dalam erti kata lain, kanak-kanak dipengaruhi oleh orang yang penting dalam kehidupan mereka seperti rakan, ibu bapa dan juga orang berpengaruh seperti selebriti, penyanyi, penari, dll. Ini mungkin menjelaskan mengapa kanak-kanak dengan ibu bapa yang makan makanan yang tidak sihat atau tidak menjalani gaya hidup aktif boleh akur dengan mencipta tabiat sama seperti ibu bapa mereka ketika dewasa muda. Kanak-kanak menyedari kedudukan mereka dalam hierarki sosial sejak usia muda: naluri mereka adalah untuk menunda pertimbangan orang dewasa dan pendapat majoriti.[5]

Sama seperti eksperimen pematuhan Asch, kajian yang dilakukan ke atas kumpulan kanak-kanak prasekolah menunjukkan bahawa mereka dipengaruhi oleh kumpulan rakan sebaya mereka untuk menukar pendapat mereka kepada pendapat yang jelas salah.[6] Setiap kanak-kanak diberikan sebuah buku dengan dua set imej pada setiap halaman, dengan sekumpulan haiwan yang berbeza saiz di halaman sebelah kiri dan satu haiwan di sebelah kanan, dan setiap kanak-kanak diminta untuk menunjukkan saiz haiwan tunggal. Semua buku kelihatan sama, tetapi anak terakhir kadangkala mendapat buku yang berbeza. Kanak-kanak melaporkan pertimbangan saiz mereka secara bergilir-gilir, dan kanak-kanak yang diuji ditanya terakhir. Sebelum kanak-kanak itu diuji, bagaimanapun, terdapat sekumpulan kanak-kanak bekerja bersama-sama dengan penyelidik. Kadang-kadang, kanak-kanak yang menjawab sebelum subjek ujian semuanya memberikan jawapan yang salah. Apabila ditanya di hadapan kanak-kanak lain, jawapan kanak-kanak terakhir selalunya sama dengan rakan sebayanya. Walau bagaimanapun, apabila dibenarkan untuk berkongsi respons mereka secara peribadi dengan penyelidik, kanak-kanak terbukti lebih tahan terhadap pengaruh rakan sebaya mereka, menggambarkan kepentingan kehadiran fizikal rakan sebaya mereka dalam membentuk pendapat mereka.[6]

Remaja

Masa remaja merupakan masa di mana seseorang paling terdedah kepada tekanan rakan sebaya kerana rakan sebaya menjadi pengaruh penting terhadap tingkah laku semasa remaja, dan tekanan rakan sebaya telah dipanggil ciri pengalaman remaja.[7][8] Kanak-kanak yang memasuki tempoh ini dalam hidup mula menyedari orang lain di sekeliling mereka dan menyedari kepentingan persepsi dalam interaksi mereka. Pematuhan rakan sebaya dalam golongan muda paling ketara berkenaan dengan gaya, rasa, penampilan, ideologi dan nilai.[9] Tekanan rakan sebaya biasanya dikaitkan dengan episod pengambilan risiko remaja kerana aktiviti ini biasanya berlaku dalam syarikat rakan sebaya.[8] Gabungan dengan rakan-rakan yang terlibat dalam tingkah laku berisiko telah ditunjukkan sebagai peramal yang kuat terhadap tingkah laku remaja itu sendiri.[10] Pengaruh rakan sebaya juga boleh memberi kesan positif apabila belia ditekan oleh rakan sebaya mereka ke arah tingkah laku positif, seperti aktiviti sukarela amal,[11] memperoleh kecemerlangan akademik, atau mengambil bahagian dalam projek perkhidmatan.[12] Pengaruh rakan sebaya semakin berkurangan apabila memasuki alam dewasa.[13]

Tekanan rakan sebaya diiktiraf secara meluas sebagai penyumbang utama kepada permulaan penggunaan dadah, terutamanya pada masa remaja.[14] Ini telah ditunjukkan untuk pelbagai bahan, termasuk nikotin[15][16] dan alkohol.[17] Walaupun hubungan ini dikira mantap, faktor penyederhana memang wujud. Sebagai contoh, pemantauan ibu bapa dikaitkan secara negatif dengan penggunaan bahan; namun apabila terdapat sedikit pemantauan, remaja lebih cenderung untuk tunduk kepada paksaan rakan sebaya semasa permulaan penggunaan bahan, tetapi tidak semasa peralihan daripada eksperimen kepada penggunaan biasa.[18] Caldwell dan rakan melanjutkan kerja ini dengan mendapati bahawa tekanan rakan sebaya merupakan faktor yang membawa kepada peningkatan risiko dalam konteks perhimpunan sosial dengan sedikit pemantauan ibu bapa, dan jika individu itu melaporkan diri mereka terdedah kepada tekanan rakan sebaya.[19] Sebaliknya, beberapa kajian mendapati bahawa tekanan rakan sebaya boleh menjadi faktor perlindungan terhadap penyalahgunaan bahan.[20]